„Od 20 marca 2020 roku obowiązuje w Polsce stan epidemii związany z pandemią COVID-19 wywołaną przez wirusa SARS-CoV-2”. Pamiętacie ten komunikat? 4 marca 2020 r. epidemiolodzy wykryli pierwszy w Polsce przypadek zarażenia się koronawiruserm, który – jak się z czasem okazało – zdemolował świat.
Pacjentem ZERO był 66-letni mężczyzna, który przyjechał autokarem z Niemiec. Zdiagnozowano go w szpitalu w Zielonej Górze. O pierwszym potwierdzonym przypadku poinformował 4 marca minister zdrowia Łukasz Szumowski.
Spośród wykonanych wówczas 584 testów na obecność SARS-CoV-2 jeden wykazał wynik dodatni. U przybysza z Niemiec. Przed dziennikarzami o tym dowiedzieli się prezydent Andrzej Duda i premier Mateusz Morawiecki. Pacjent zerowy spędził w szpitalu kilkanaście dni i wyzdrowiał.
Dwa dni później w Polsce zakażenie SARS-CoV-2 wykryto u czterech osób. Do końca marca było już ponad 2,5 tys. zarażonych. 12 marca resort zdrowia powiadomił, że w Poznaniu zmarła 57-letnia pacjentka, z powodu SARS-CoV2/COVID-19.
20 marca w Polsce wprowadzono stan epidemii. A temu towarzyszył lockdown, kwarantanny i wszelkie inne sanitarne rygory, których symbolem stały się maseczki ochronne.
Z perspektywy czasu ci, którzy wprowadzili taki stan wojny z pandemią, bronią tych decyzji. Wykazują, że gdyby nie wprowadzono owych rygorów, to pandemia zabiłaby jeszcze więcej ludzi.
Oczywiście ci, których takich racji nie podzielają, uważają, że nie wszystkie obostrzenia były konieczne.
Są i tacy, którzy są świecie przekonani, że pandemia była wymysłem polityków.
Nie wnikając w to, po czyjej stronie leży racja, bo to jest niemożliwe do obiektywnego i niepodważalnego wykazania, trzeba pamiętać, że pandemia była nie tylko zjawiskiem medycznym.
Generowała ciąg wydarzeń politycznych, społecznych i ekonomicznych, których skutki (nie wszyscy mają tego świadomość) są odczuwane do dziś.
Dodać należy, że zwolennikom tzw. teorii spiskowych 24 lutego 2022 r. przybył nowy argument: po agresji Rosji na Ukrainę pandemia zeszła na tzw. dalszy plan. Stan epidemii odwołano, ale SARS-CoV-2 „nie umarł”.Od początku br. roku było ponad 13 tys. potwierdzonych zakażeń koronawirusem. Rzeczywista ich liczba nie jest znana, ponieważ nie ma już obowiązku raportowania pozytywnych testów.
A oto, dla przypomnienia, polskie (bardzo skrócone) kalendarium epidemii…
Marzec 2020. Początek epidemii:
• 4 marca 2020. Minister zdrowia Łukasz Szumowski ogłosił pierwszy potwierdzony przypadek zakażenia SARS-CoV-2 w Polsce.
• 10 marca 2020. Rząd odwołał wszystkie imprezy masowe w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa.
• 12 marca 2020. Zmarła pierwsza osoba zakażona koronawirusem – 57-letnia kobieta hospitalizowana w Poznaniu. Tego samego dnia zamknięto (na dwa tygodnie) szkoły, przedszkola i uczelnie.
• 15 marca 2020. Polska zamknęła granice dla cudzoziemców, wstrzymano międzynarodowy ruch lotniczy i kolejowy. Polscy obywatele powracający do kraju zostali objęci obowiązkową 14-dniową kwarantanną.
• 20 marca 2020. Minister zdrowia ogłosił stan epidemii na terenie całego kraju, co umożliwiło wprowadzenie bardziej rygorystycznych środków zapobiegawczych.
Kwiecień – maj 2020. Wprowadzenie i stopniowe luzowanie obostrzeń:
• 1 kwietnia 2020. Wprowadzono dodatkowe restrykcje, takie jak ograniczenie liczby osób w sklepach oraz zamknięcie parków i plaż.
• 16 kwietnia 2020. Wprowadzono obowiązek zakrywania ust i nosa w przestrzeni publicznej.
• 30 maja 2020: Zniesiono obowiązek noszenia maseczek na otwartej przestrzeni, pod warunkiem zachowania dystansu społecznego.
Czerwiec – sierpień 2020. Tymczasowe złagodzenie sytuacji pandemicznej:
• 6 czerwca 2020. Zezwolono na organizację wesel i innych uroczystości do 150 osób oraz otwarto kina, teatry i siłownie.
• 8 sierpnia 2020. Wprowadzono strefy zielone, żółte i czerwone w zależności od liczby zakażeń w danym powiecie.
Wrzesień – grudzień 2020: Druga fala pandemii:
• 1 września 2020. Rozpoczęto rok szkolny w trybie stacjonarnym, co spowodowało wzrost liczby zakażeń.
• 10 października 2020: Cała Polska została objęta strefą żółtą, a 24 października – strefą czerwoną, co wiązało się z wprowadzeniem surowszych obostrzeń.
• 7 listopada 2020: Odnotowano najwyższy dzienny przyrost zakażeń – 27 875 przypadków.
Styczeń – czerwiec 2021: Szczepienia i kolejne fale pandemii:
• 27 grudnia 2020. Rozpoczęto program szczepień przeciwko COVID-19 w Polsce.
• Marzec – Kwiecień 2021. Trzecia fala pandemii; wprowadzono kolejne obostrzenia, w tym zamknięcie centrów handlowych, hoteli i ograniczenie działalności szkół.
Maj 2021 – czerwiec 2022: Stopniowe luzowanie obostrzeń:
• 4 maja 2021. Otwarto galerie handlowe, muzea i galerie sztuki.
• 15 maja 2021. Zniesiono obowiązek noszenia maseczek na otwartej przestrzeni.
• 28 maja 2021. Zezwolono na działalność gastronomii wewnętrznej, siłowni i klubów fitness.
• 16 maja 2022: Zniesiono stan epidemii, wprowadzając stan zagrożenia epidemicznego.
Lipiec 2023: Symboliczny koniec pandemii:
• 1 lipca 2023. Zniesiono stan zagrożenia epidemicznego, co oznaczało koniec wszystkich obostrzeń związanych z pandemią COVID-19.
***
Od początku pandemii do stycznia 2025 r. w Polsce odnotowano 6 769 961 potwierdzonych przypadków zakażeń oraz 120 869 zgonów z powodu COVID-19.