Wystarczy godzina, by w upalny dzień dziecko zamknięte w aucie umarło. Ale już po kwadransie jego zdrowiu zagraża niebezpieczeństwo. Nawet jeśli auto stoi w cieniu. Jak wynika z badań zespołu dr Nancy Selover z Arizona State University, 20 minut wystarczy, by u dziecka ważącego 13,4 kg (czyli mniej więcej dwuletniego chłopca) podnieść temperaturę ciała do blisko 38 stopni Celsjusza.

Dzieci są bardziej wrażliwe na ekstremalne temperatury niż dorośli. Zdrowy 35-latek zaczyna tracić przytomność z gorąca, kiedy temperatura jego ciała osiąga około 42 stopni. Natomiast dla dziecka już 40 stopni wystarczy, by doznało udaru cieplnego. I nawet jeśli maluch przeżyje, bo został szybko i fachowo schłodzony, bardzo często doznaje uszkodzenia mózgu, co może skutkować zaburzeniami uwagi, nadpobudliwością, a nawet padaczką. 

- Mamy nadzieję, że nasze ustalenia pomogą zwiększyć świadomość zagrożenia i zapobiec kolejnym udarom cieplnym u dzieci. A także pomogą we wprowadzeniu w samochodach rozwiązań technologicznych, które będą informować rodziców o tym, że zapomnieli o dzieciach znajdujących się w samochodach – wyjaśnia dr Jennifer Vanos, współautorka wspomnianych badań.

Z przeprowadzonych testów wynika, że:
• średnia temperatura panująca we wnętrzu pojazdu stojącego na słońcu po godzinie wynosiła 46 stopni Celsjusza (maksymalna wyniosła ponad 52 st.),
• deska rozdzielcza nagrzewała się średnio do 69 stopni (maks. 85 st.),
• kierownica - do 53 stopni (maks. 75 st.),
• fotel - do 51 stopni (maks. ponad 63 stopnie).

W cieniu temperatury były niższe, ale tylko trochę. Średnia temperatura wynosiła:
• wnętrza ok. 38 stopni Celsjusza (maks. ponad 43 stopnie),
• deski rozdzielczej - 48 stopni (maks. 76 st.),
• kierownicy - 42 stopnie (maks. 49 st.),
• siedzenia - 41 (maks. 46 st.).

OK. Ale jak ma zachować się postronna osoba, która zauważy, że w stojącym na słońcu samochodzie jest dziecko?

Polskie prawo zezwala, dla ratowania życia, na wybicie szyby, ale potem różnie bywa z konsekwencjami takiego działania. Zatem nie zawsze pośpiech jest wskazany. Ocena sytuacji jednak należy do osoby interweniującej. I to od sytuacji zależy, czy lepiej zadzwonić np. na policję, czy też nie ma na to czasu i trzeba wybijać szybę. W takich okolicznościach warto mieć świadka interwencji.

„Wybicie szyby w takiej sytuacji może być postrzegane jako stan wyższej konieczności – kontratyp uwalniający od odpowiedzialności na gruncie prawa karnego. Również kodeks cywilny zajmuje w tej kwestii klarowne stanowisko. Art. 424 kc głosi bowiem „Kto zniszczył lub uszkodził cudzą rzecz albo zabił lub zranił cudze zwierzę w celu odwrócenia od siebie lub od innych niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio od tej rzeczy lub zwierzęcia, ten nie jest odpowiedzialny za wynikłą stąd szkodę, jeżeli niebezpieczeństwa sam nie wywołał, a niebezpieczeństwu nie można było inaczej zapobiec i jeżeli ratowane dobro jest oczywiście ważniejsze aniżeli dobro naruszone” - radzi prawnik na portalu bezprawnik.pl.

Kiedy już będzie trzeba zbić szybę, należy czynić to tak, by nie narazić dziecka na okaleczenie odłamkami szkła. Kiedy już szyba została zbita i dziecko wyciągnięto z auta-piekarnika, to należy:
• sprawdzić jego oddech,
• wezwać pogotowie ratunkowe, gdy zajdzie taka konieczność,
• rozpocząć resuscytację, gdy dziecko ma mniej niż 3-4 oddechy w ciągu 10 sekund, w ciemnym i chłodnym miejscu,
• nie podawać napojów, gdy dziecko nie jest w pełni przytomne, może się łatwo zakrztusić.
• czekając na pomoc, cały czas kontrolować stan malucha...

Czytaj także:
I Ty możeż pomóc omdlałemu!